´Hee, ik heb hier bereik!´ De man die naast de grafkist zijn telefoon omhooghoudt is zo verbaasd dat hij het decorum dat bij een begrafenis gepast zou zijn even laat varen. Hij staat dan ook middenin de Verboden Zone, het gebied rondom Pripyat dat in 1986 na de Tsjernobylramp volledig geëvacueerd werd. Er wonen nog maar twee mensen in het dorpje Zvizdal: een bejaard echtpaar dat koppig weigerde om hun geboorteplaats te verlaten.
 

Pétro en Nadia. Ze verkiezen in hun oude dorp, in hun huis te blijven. Een spookdorp.
Er is het ontbreken van elektriciteit, stromend water en verwarming.
Er zijn de bijgeloven, er is de wodka, het prevelen, het vloeken, het zingen, de tandpijn, ouderdomskwalen, het 20 kilometer wandelen naar de winkel, het wachten op iemand van de bewoonde wereld.
 

Zvizdal is een portret over eenzaamheid, overleving, armoede, hoop en liefde tussen twee oudere mensen met rondom hen het kleurloze, geurloze maar permanente stralingsgevaar.
 

Karavaan brengt het bejubelde Zvivdal terug naar Nederland, naar een verlaten schuur in Heiloo.