Een rake ode aan de twijfel

De Kantelaar is een voorstelling voor iedereen. Want iedereen realiseert zich op een dag dat er iets niet klopt en dat het anders moet. Om je gedachten wat losser te maken, laat De Kantelaar je schommelen. In een speciaal ontworpen container ontmoet je Eva. Een bijzondere ontmoeting. Zij brengt je een bevlogen pleidooi voor eigenzinnigheid en behoud van het kind in onszelf.

Je weet 1 ding zeker. Er klopt iets niet. Er komt een gevoel in je op dat je nog niet eerder hebt gehad. En het is een heel zeker gevoel. Heel duidelijk. En het houdt ook aan. Waarom moet ik van alles? Waarom is het zo zeker dat ik precies zo ga worden als alle andere mensen? Je gaat met de kop in de wind. Op zoek naar zuurstof. Naar dat andere.
De gedachtenkronkels van schrijver Hans Sibbel vergroten de kans op je ommezwaai. Linksom of rechtsom, met welke blik je ook kijkt en hoe je de wereld ook op zijn kop zet: kun je het perspectief keren?
Waar films de wereld graag opdelen in goed en slecht, zit in het midden de twijfelaar, de Kantelaar. Die zijn mening niet al heeft gevormd, die durft van mening te veranderen of niet te kiezen.

Het verhaal

We hebben allemaal haast. Waarom eigenlijk? Zonder haast is alles veel leuker. En waarom zou je alles doen zoals alle anderen dat doen? Om precies zoals zij te worden? Eva heeft er genoeg van. Ze moet dit, moet dat, maar waarom? Je hoeft maar uit het raam te kijken om te zien waartoe dat leidt: milieuproblematiek, stress, regeltjes.
Op een dag zegt Eva dat ze binnen blijft, hoog in de nok van het dak. Vanuit daar gaat ze de wereld verkennen en kijken wat belangrijk en onbelangrijk is. Zonder invloed van buitenaf. Zelf uitzoeken. Ze noemen haar eerst eigenwijs. Dan vinden ze haar raar. En uiteindelijk laten ze Eva met rust. En dan… dan kan het grote denken en zoeken beginnen!

Pas op: DE KANTELAAR is niet geschikt voor onbuigzame geesten en betweters met risicomijdend gedrag.

Credits

Concept en realisatie: Schippers&VanGucht | Tekst: Hans Sibbel | Regie: Jellie Schippers | Scenografie: Myriam Van Gucht | Compositie: Joeri Cnapelinckx | Spel: Eva Meijering